Gerora etorri zen jantzi beharra, eta Txepetx deskubritu genuen: hitzaldi pare bat, mahai-inguru bat, liburua irakurri… Aluzinatu egin genuen: hizkuntza komunitatea trinkotu, funtzioak irabazi… halako kontrahegemonia moduko zerbait proposatzen zuen (orduan horrela esaten ez bagenuen ere).
Fishman zeritzan beste soziolinguista bat ere bazela jakin genuen. Baina harek bestelako irudia zuen: akademikoa, sotila, ofiziala; Jaurlaritzaren aholkularia zen. Baten batek esan duen bezala, Fishman bide instituzionalaren eta elebitasunaren ikurra zen, eta ezin zen gutarikoa izan. Irakurri ere ez genion apenas irakurri.
Beranduago Mikel Zalbide heldu zen. Lehenik Ahuldutako Hizkuntza Indarberritzea: teoriak zer dio? artikulua argitaratu zuen erabili.com-en; handik gutxira, Joshua A. Fishman-en RLS edo HINBE. Zalbidek RLS (Reversing Language Shift) esamoldea HINBE (Hizkuntza INdarBErritzea) bihurtu zuen eta Fishmanen “physical breathing space” delako horiek arnasgune bataiatu. Fishmanen ideiak euskaratu baino gehiago egin zuen Zalbidek: gure errealitatera hurbildu. Ez zaizue iruditzen?
Source: Allartean
Kaixo. Iruditzen zait egia handi bat esan duzula, zoritxarrez: “Irakurri ere ez genion apenas irakurri”.
Deigarria ere bada Fishman “bestelako irudia zuen” esatea (aipatu gabe ere Txepetxek zer irudi zuen).
Zenbateko kaltea egin duten (eta oraindik egiten duten) aurriritzi ideologikoek Euskal Herrian? Indarkeriak dena distortsionatzen zuen eta gu geu ateratzen ginen kaltetuen.
Hala izan da gure iragan hurbila eta hortxetik gatoz Ez dezagun ahaz!